• Historia szkoły

    • Kopanki to jedna ze starszych wsi wielkopolskich, która leży wśród piaszczystych pól, w odległości 7 km na południowy-zachód od Opalenicy. Jej historia rozpoczyna się w 1775 roku, kiedy sprowadzeni przez Karola Opalińskiego, tutejszego możnowładcę koloniści niemieccy karczują okoliczne lasy, a na ich miejscu zakładają wioskę nazwaną Kopanki.


      Nazwa: Kopanki wywodzi się prawdopodobnie od wzgórz morenowych w kształcie "kopanek" (drewnianych naczyń do ciasta), otaczających wioskę łagodnymi grzbietami od strony północnej, wschodniej i zachodniej.
      (Kronika szkolna. Bronisław Czosnowski, nauczyciel).

       

      Jednak pierwsze zapisy o znajdującej się w tym miejscu osadzie są o 3 lata starsze. Przynoszą je księgi metrykalne parafii opalenickiej. Według nich w 1997 roku upływa 245 lat osadnictwa w lesie kopanieckim. Do końca XIX wieku wieś zamieszkana była wyłącznie przez rolniczą ludność niemiecką. Pierwszym Polakiem przybyłym do Kopanek 1 października 1896 roku był Walenty Drążkowiak z Michorzewka. Kolejni: Antoni Lehmann i Władysław Wieczorek sprowadzają się 10 lat później. Po nich przyjeżdżają także inni z pobliskich wsi: Urbanowa, Kozłowa, Słocina, Bukowca. W roku 1928 zamieszkuje Kopanki 520 mieszkańców, z czego 340 stanowią Polacy. Dominacja w gromadzie zaznacza się wyborem pierwszego polskiego sołtysa, którym zostaje Władysław Wieczorek. Podczas okupacyjnej akcji zmiany nazw polskich miejscowości obowiązywała niemiecka nazwa wsi. Odtąd na mapach i okolicznych drogowskazach Kopanki zastąpił Sandorf.

       

      Szkoła kopaniecka wybudowana została w 1896 roku przez niemieckich osadników. Po roku prac w środku wsi, staje jednopiętrowy, murowany budynek, zastępując istniejącą drewnianą szkołę. W dwu salach: górnej i dolnej, dwójka nauczycieli rozpoczyna zajęcia z 90 dzieci wyłącznie niemieckich.
      W wyniku nasilonego osadnictwa polskiego we wsi wzrasta liczba dzieci polskich w wieku szkolnym. Uczęszczają one w tym czasie do pobliskich szkół w Białej Wsi i Porażynie.

       

      Nie podoba się to obywatelom polskim. W roku 1924 urządzają strajk wstrzymując dzieci od posyłania do szkół pozamiejscowych. Następują komplikacje. Inspektor szkolny nalega, nakłada kary pieniężne na rodziców dzieci, przychodzi policja by dzieci polskie odprowadzać do szkoły w Białej Wsi. Lecz Polacy kopanieccy są nieustępliwi.
      (Kronika szkolna. Bronisław Czosnowski, nauczyciel)

       

      Tego samego roku w Kopankach powstaje szkoła parytetyczna z polskim językiem nauczania. Kierownictwo obejmuje Wiktor Turkowski, pierwszy polski nauczyciel. Od tej pory na zajęcia szkolne w 4 oddziałach uczęszczają Polacy i Niemcy na równych prawach. Za sprawą drugiego z nauczycieli Ludwika Stępczaka w latach 1931/36 szkoła staje się lokalnym ośrodkiem kultury.


      Dziatwa szkolna jak i młodzież pozaszkolna (...) urządzała z okazji rozmaitych świąt liczne akademie i przedstawienia. Do przedstawień zbudowano specjalną scenę (...), która odtąd stała się sceną teatralną.
      (Kronika szkolna. Bronisław Czosnowski, nauczyciel)

       

      W niespełna miesiąc po wyzwoleniu, 25 lutego 1945 roku w ławach szkolnych zasiadło 70 dzieci. Skompletowana dla nich biblioteka z polskich książek zebranych wśród mieszkańców wsi liczyła 100 woluminów. W roku szkolnym 1957/58 niepełna szkoła w Kopankach uzyskała status siedmioklasowej szkoły podstawowej.